11 Прысягаў Гасподзь Давіду ў ісьціне, і не зрачэцца яе; «ад плоду ўлоньня твайго пасаджу на троне тваім.
12 Калі сыны твае будуць шанаваць запавет Мой і Мае сьведчаньні, якім Я іх навучу: дык і іхнія сыны вечна сядзецьмуць на троне тваім».
13 Бо выбраў Гасподзь Сіён; пажадаў яго жытлом Сабе.
14 «Гэта – спакой Мой навечна; тут пасялюся, бо Я пажадаў яго.
15 Ежу ягоную дабраслаўляючы дабраслаўлю, убогіх ягоных накармлю хлебам;
16 сьвятароў ягоных апрану ў выратаваньне, і сьвятыя ягоныя радасьцю ўзрадуюцца.
17 Там згадую рог Давіду, пастаўлю сьветач памазанцу Майму.
18 Ворагаў ягоных апрану ў сорам; а на ім будзе зьзяць вянок ягоны».